استاد ایلیا «میم» رام الله

تفسیر باطنی (از یک بُعد) پیدا کردن معنای پدیده های ظاهری است که در آن تلاش می کنیم ریشه های پنهان تغییرات ظاهر شده را بفهمیم. می خواهیم به پشت اتفاقات و نشانه های ظاهری برویم و پشت ها، لایه های زیرین و نهان های آن را بشناسیم. هر چیزی دارای یک بعد آشکار (ظاهر) و یک بعد ناآشکار (باطن) است. در تفسیر باطنی، سعی داریم به بعد نا آشکار چیزها رسوخ کنیم. برای شناخت درخت می خواهیم به درون آن برویم، به درون برگ ها، شاخه ها و میوه هایش و حتی به درون زمین و به سراغ ریشه هایش و بفهمیم آنجا چه خبر است و چه می گذرد. چیزها، وقایع و پدیده های مختلفِ زندگی مانند ستارگانی هستند که ما فقط یک نقطۀ نورانی از آن را می بینیم اما واقعیت آنها هزاران و بلکه میلیاردها مرتبه بزرگتر از آن نقطه ای است که می بینیم. در تفسیر باطنی تلاش می کنیم که به درون این نقطه های نورانی یا همان تغییرات زندگی برویم و جهانهای درون آنها را بشناسیم که اگر چنین شود در این صورت ما می توانیم هر چه بیشتر تغییرات زندگی را کنترل یا خود را با آن هماهنگ کنیم. وقتی فهمیدیم که در اصل چه خبر است آنگاه صدها اتفاق خوب رخ خواهد داد که کمترین اش این است که اشتباهات و خطاهایمان شدیداً کم می شود و چه بسا متوقف شود و بیشترین آنکه در همۀ کارها و زمینه های زندگی موفق می شویم و در تمام قصدها و خواسته های خود به تحقق خواهیم رسید…

شفای بیماری های انسان و زندگی

مثلاً بیماری ها را در نظر بگیرید. آنها علائمی ظاهری دارند و ما سعی می کنیم از طریق جنگ مستقیم و نبرد تن به تن، آنها را نابود و خود را درمان کنیم. بنابراین وقتی بیماری ها می آیند با قرص، آمپول، جراحی و روش های دیگر به جنگ و سرکوب آنها می رویم و به عبارتی تلاش می کنیم با پاک کردن صورت مسئله ها، مسئله ها را حل کنیم. این رویۀ اصلیِ معتبرترین و فراگیرترین طب متعارف جهانی است (آلوپاتی) که همه آن را می شناسیم. دانش پزشکی متعارف بر مدار آن عمل می کند. نمی خواهم اظهار نظری منفی کنم. حرف این است که شاید در بسیاری موارد، نیازی به برخورد مستقیم و خشن با بیماری ها نباشد و باید به ریشه های آن پرداخته شود… هر بیماری ریشه ها و علت های پنهان دارد.

البالا (در یکی از کارکردهای خود) ما را به ریشه شناسی بیماری ها، شکست ها، توقف ها و اتفاقات ناخوشایند زندگی هدایت می کند؛ به تفسیر باطنی آنها. زیرا اگر ما علتهای پنهان و سرچشمه های اصلی آنها را بشناسیم با توانایی و قاطعیت می توانیم درمان و حل شان کنیم. با دانستن ریشه های بیماری، چه بیماری جسمی و روحی و چه صدها نوع بیماری زندگی که بصورت سختی ها، رنج ها و اتفاقات بد خود را نشان می دهند، ما می توانیم آنها را ریشه کن کنیم. البالا ما را به سمت این ریشه شناسی ها و ریشه زنی بدبختی ها و گرفتاری ها سوق می دهد.

فهم زبان خدا با تفسیر باطنی نشانه ها و رویاها

البالا تفسیر باطنی را بعنوان یکی از روش های دانستنِ زبان خداوند آموزش می دهد. اگر ما زبان خدا را بفهمیم آن وقت می دانیم او از ما چه می خواهد، نظراتش چیست، اراده اش کدام است و چه انتظاراتی از ما دارد و بنابراین ما در صلح و اتحاد با خداوند زندگی می کنیم…«وقتی زبان خدا را بفهمیم می توانیم واقعاً با او زندگی کنیم و در مسیرهای مختلف سرنوشت مان با او راه برویم»[۲]

دانستن زبان کیهانی و تکلم آسمانی

فهم زبان خدا ابعاد دیگری هم دارد. البالا تأکید دارد که دانستن زبان جهان و روش هایی که عالم بالا و ماوراء دارد همان زبان خداست. و تفسیر باطنی یکی از شیوه های آموختن این زبان کیهانی و ارتباط آسمانی است … روح انسان و روح جهان درست است که گاهی با نشانه های ظاهری اشاره می کند اما ما باید این نشانه ها و علامت ها را بفهمیم تا ارتباطمان برقرار شود و وارد یک مکالمه و زندگی دو جانبه شویم. با تفسیر باطنی به تدریج یاد می گیریم که این روش های روح، زبانها و ارتباطات رمزی با روح جهانی چیست و چگونه عمل می کند. بنابراین در حد اعلای فهم باطنی و شناخت عمیق، ما دیگر ستاره های زندگی را بصورت نقطه های ریز نورانی تجربه نمی کنیم بلکه هر یک از این نقطه های ریز نورانی می تواند جهانی بی حد و مرز از نورها و زندگی ها باشند…

شناخت باطنی و کنترل تقدیرها و وقایع

البالا نشان می دهد که با شناخت باطنی تقدیرها و سرنوشت، دیگر وقایع بر پشت ما سوار نیستند و تقدیرها ما را هر طور که بخواهند به پیش نمی برد بلکه این ما هستیم که بر پشت تقدیرها می نشینیم و بر آنها فرمان می رانیم و سرنوشت و اتفاقات را بسان اسبی که در کنترل ماست بر هر کجا که بخواهیم می بریم. به سرعت یا به آرامی… ما در دایره تقدیر گرفتار شده ایم. هر طوری که می چرخد با آن می چرخیم و گاهی آنقدر این چرخش ها زیاد و سریع است که دچار سرگیجه و ناآگاهی شدید می شویم. شبیه کسی که داخل یک لاستیک بزرگ ماشین قرار گرفته و او را از بالای کوه پایین می اندازند. حالا ببینید چه اتفاقاتی ممکن است برایش بیفتد. کمترینش سرگیجه شدید و آشفتگی حاد است. از همان سرگیجه ها و سرگردانی هایی که اکثر مردم در تمام طول زندگی دچار آن هستند. انگار برای اکثر ما هم همین اتفاق رخ داده است.

دامنۀ تجربه ها و اتفاقات زندگی اکثر مردم شبیه این آدم غلتان، خیلی محدود و تکراری است. بعید است که برای چنین فردی وقایع بزرگ و طلایی رخ دهد اما تقریباً معلوم است که زندگی او چگونه خواهد بود. به احتمال زیاد بیشتر زندگی را به دور خود می چرخد. وقتی که از بالا او را پرت کرده اند و درحال دوَران است، حتی وقتی که به نظر می آید به سمت جلو حرکت می کند باز هم دارد به دور خودش می چرخد. شناخت باطنی می تواند ما را از این دایره، از این دور باطل بیرون بیاورد. بعد از درک عمیق نشانه ها، رویاها و وقایع، این ما هستیم که بر ارابۀ تقدیر می نشینیم و آن را به هر سمتی که بخواهیم می بریم. دایرۀ تقدیر به کنترل ما در می آید و بر سرنوشت خود سوار می شویم.

هر که کارهای مرا بفهمد مانند آن و بلکه بزرگتر از آن را انجام خواهد داد.[۳]

معجزات بزرگ مسیح، زنده کردن مردگان، شفای حقیقی بیماران، بینا کردن کوران، آوردن غذا از آسمان و بسیاری دیگر. و حالا گفته می شود اگر عمیقاً معجزات مرا بفهمید شما هم می توانید مانند آن را انجام دهید. باران برکت. بارانی از غذاهایی که از آسمان می آید. نان و ماهی از آسمان بارید و به هزاران نفر غذا داد. و مسیح تأکید دارد که اگر باطن این کارها را بدانید شما هم می توانید با زندگی خود و دیگران چنین کنید. شما هم می توانید بیماران را شفا دهید، کوران را بینا کنید، فلج ها را به حرکت درآورید. نه الزاماً برای دیگران بلکه ابتدا در زندگی خودتان. کوری ها، کندی ها، بی حرکتی و مردگی های زندگی خود را شفا دهیم و سپس به زندگی اهل نجات بپردازیم…

«مسیح [در اینجا] نگفته است خواستن توانستن است بلکه می گوید دانستن، توانستن است.[۴]» اگر بزرگترین معجزات جهان را بشناسیم (و این شناختن، مسلماً و بدون شک، شناخت باطنی و فهم عمیق است) ما هم مانند بزرگترین معجزه گران تاریخ، مانند مسیح و موسی و ایلیا قادر به اعمال بزرگ و آسمانی خواهیم بود. اعمالی که تاریخ و تمدن ها را شکل داد و جهان را دچار دگرگونی های همیشگی کرد. و اگر قدرت اعمال بزرگ و انجام معجزات را داشته باشیم، با آن می توانیم مسائل کوچک و بزرگ زندگی خود و افراد مرتبط با خودمان را حل کنیم.

این تفسیر باطنی مانند عصای موسی است. عصایی که با آن می توان بزرگترین معجزه ها را انجام داد. یعنی مطابق این قانون اگر اسرار کار حضرت موسی(ع) را بدانیم و عمیقاً بفهمیم که او چگونه آن همه معجزات بزرگ را انجام داده، چگونه دریای سرخ و رود نیل باز شده، چگونه مائده های آسمانی را به زمین آورده، بر حیوانات فرمان رانده و آنها را مانند بلا به مصر احضار کرده، چگونه هلاک کننده و نابودگر، فرعونیان را در بر گرفته و نخست زاده هایشان را از بین برده؛ زلزله، شکست دشمنان، لعنت ها و برکت ها چگونه انجام شده اند، در این صورت ما هم می توانیم (به اذن خداوند) همان کارها را بکنیم. این از جمله چیزهایی است که البالا بصورتی تخصصی شرح و راههای آن را تعلیم می دهد. ایلیای نبی پدر هنر احیاگری (زنده کردن، القاء و دگرگونی روح) از آسمان آتش می آورد، مرده را قرن ها قبل از عیسی مسیح زنده می کرد، با کلماتش پادشاهان و سلطنتشان را در هم می کوبید، ابرها را احضار می کرد و در خشکسالی باران را بر زمین مرده می باراند و آن را زنده می کرد. نامۀ او، کلمات مکتوبش، طومار سلطنت شاهان را در هم می پیچید و مسیحا، قرن ها بعد ابتدا به نجوا و سپس صریح و آشکار می گوید همۀ این معجزات عظیم، برای هر کسی که او را بشناسد (و بسیاری از مفسرین طبق آیاتی از کتاب مقدس، مسیح را ادامه و بازآمدۀ ایلیای نبی می دانند) بر همۀ این معجزات و حتی بزرگتر از اینها توانایی دارد…

و پیامبر اسلام(ص) ؛ … او با کلماتش پادشاهی خسرو پرویز و سلسلۀ شاهنشاهی ساسانیان را ویران نکرد بلکه با نامۀ پاره شده اش (که توسط شاه ساسانی به آن توهین شد) سلطنت بزرگ آنان را از هم پاره کرد و فرو ریخت… و ما اگر رسول خدا(ص) را بشناسیم و مانند او عمل کنیم چرا نتوانیم از قدرت کلامی همچون او برخوردار شویم. نفوذ کلامی که توانست عرب طاغی و یاغی و مبتلا به جاهلیت را رام کند، قبایل وحشی را به اقتدار الهی خود درآورد و نزدیک به نیمی از جهان را تحت فرمانروایی رسالتی که آورندۀ آن بود قرار دهد. رسول خدا(ص) می توانست تا اعماق قلب ها و روح ها نفوذ کند و حتی سخت ترین و لجبازترین کافران و جاهلان را نرم و پذیرا سازد و ما می توانیم با شناخت عمیق او از تجربه هایش نیز برخوردار شویم…

اما بزرگ مرد تاریخ بشر[رسول اکرم(ص)] درِ بسیار بزرگتری از شناخت باطنی را می گشاید. او براین واقعیت تأکید دارد که «هر که خود را بشناسد، خدای خود را شناخت» و حال باید ببینیم آیا این یک شناخت ظاهری است؟ همانطور که همۀ افراد کم و بیش در بارۀ خود دارند یا نوعی شعور باطنی و آگاهی درونی است؛ همان شناخت باطنی که تقریباً همۀ بزرگان تاریخ نسبت به خود داشته اند…

[۱]- منظور از شناخت باطنی (دراین متن) همان جنبۀ تئوری و نظری علوم باطنی الاهیسم (البالا) می باشد. بعبارتی تفسیر البالایی و فهمی که بر اساس رمزها و اسماء الاهیست بنابراین شامل ۷۲ اصل و روش کلی است.

[۲]- از کلمات معلم بزرگ

[۳]- و ترجمه های مشابه مانند: اینکه می گویم عین حقیقت است : هر که به من ایمان بیاورد، می تواند همان کارهایی را بکند که من کرده ام و حتی بزرگتر از اینها نیز بکند، چون من نزد “پدرم “ باز می گردم .

[۴]- از کلمات معلم بزرگ

نویسنده: پِریا (شباب حسامی)

از کتاب حکا و کالیما (جلد اول)

(واقعه سازی و تقدیر نویسی خلاق)

دانلود پی دی اف