علم تفکر زیرساخت اصلی دانایی و هوشمندی انسان است... درواقع می‌توان گفت که علم تفکر تکنولژی هوشمندی و روشهای دانایی است و این موضوع تأثیرات بسیار تعیین کننده و اساسی خود را در حل مسائل (جدای از مقوله اطلاعات) بجا میگذارد. از این دیدگاه، با تحلیل شخصیت معلم بزرگ، ایلیا «میم» به نتایج جالبی برمیخوریم که به نوعی میتواند نمایانگر ابعادی از این تکنولژی هوشمند باشد...
ماهی رودخانه
.
هر که در مسیر این رودخانهٔ بزرگ و زیبا قرار گیرد، به دریای بیکران وارد خواهد شد.
تنها کسانی به هدف بیکرانگی خواهند رسید که در جریان این رودخانه عظیم (مسیر حرکت هدایت الهی) قرار گرفته باشند. تنها کسانی رستگاری، خوشبختی و اتصال به بینهایت را تجربه خواهند کرد که با رودخانه و در مسیر آن، حرکت کنند...
امّا چگونه می‌توان به این رودخانه حیاتبخش و نجات دهنده دست یافت؟ از طریق یافتن مسیرهایی که به رودخانه منتهی می‌شوند، از طریق تعالیم الهی.
چگونه می‌توان در جریان این رودخانه که به سوی شادی بیکران روان است قرار گرفت؟ با اطاعت محض از فرامین و اصول الهی و تسلیم در برابر حضور خدا...
در این میان، اغلب مردم مانند ماهیانی هستند که در آبهای گل آلود، سطحی و راکد یا در مردابهای مرده و باتلاقهای متعفن و پر از لجن اطراف رودخانه ساکن بوده و زندگی می‌کنند. اکثریت مردم چنینند. اینان به هدف اصلی، به آرامش و لذت حقیقی نخواهند رسید. اینان همیشه در اسارت، در گورستان متعفّن مرداب خواهند بود. زندگیشان راکد و پریشان است، همچون مرداب. همه چیز در زندگیشان مرده، مانند مرداب که پر از مردار است. دائم به دور خود می‌گردند. در مرداب همه چیز تکراری و یکنواخت است. حرکت به کندی انجام می‌شود. دشمنی، وحشت و خطر، بیداد می‌کند. مرداب پر از مارها و گزنده‌های خطرناک و مرگ آفرین است... این است زندگی اغلب انسانها در دنیای کنونی. از هر صد نفر بیش از نود نفر این گونه زندگی می‌کنند.
حالا انبیاء و اولیاء الهی آمدهاند به ما بگویند زندگی اصلی این نیست.
می‌فرمایند غیر از زندگی در این مرداب، در این آب گندیده و فاسد، در این سرزمین پر از گرفتاری و خطر، زندگی متعالی، راحت و زیبایی هم وجود دارد.
می‌فرمایند: سرانجام زندگی در این مرداب نابودی است، فساد و تباهی است، لحظه به لحظهٔ آن رنج و ناراحتی است، این مرداب، شما را به رستگاری و خوشبختی رهنمون نمی‌شود.
رودخانه را دریابید. به سوی آن بروید. خود را در آن بیندازید و با آن همراه شوید.
زندگی مورد پسند شما ماهیان، در رودخانه است. هر لحظهٔ آن، پیشرفت و نزدیک شدن به دریای آرامش و جهان نامحدود آزادی است. در رودخانه، خطری شما را تهدید نمی‌کند. آنجا نیازی به تلاش و تقلاّی بیهوده ندارید. حتّی اگر حرکتی هم نکنید و خود را تنها در مسیر جریان آن رها کنید، باز هم به دریا وارد خواهید شد.
در رودخانه همه چیز سیال و در حرکت است. آب رودخانه متعفن، لجن آلود و تاریک نیست بلکه زلال، شفاف و روشن است. خطرناک نیست بلکه ایمنی بخش است...
امّا چگونه از این باتلاق متعفن و از این مرداب پر از مردار بیرون بیاییم و به رودخانهٔ بازگشت به خداوند وارد شویم؟ باید تسلیم باشیم و گوش بسپاریم، به حاملین هدایت الهی، به انبیاء و اولیاء، به اساتید که در حکم پرندگانی هستند که ما را به منقار گرفته، از درون زندگی رنجبار مرداب نجات داده و به سوی رودخانه می‌برند و سپس در آن جریان زندگی رهایمان می‌کنند...
گاه از آبهای گل آلود و متعفن نیز جویبارهایی به وجود می‌آید که به رودخانه می‌ریزد، می‌توانیم مسیر این جویبارها را دنبال کنیم.
این مسیرهایی که به رودخانه منتهی می‌شود چیزی نیست جز تعالیم الهی...
خلاصه اینکه برای اتصال و ورود به دریای بیکران، زیبا و پاک و روحبخش وجود خداوند باید دست از ارادهی خود بکشیم، باید با تمام وجود خود تسلیم باشیم، دل به دریا زده و خود را به جریان شگفت انگیز ارادهٔ الهی بسپاریم تا به رستگاری و فنا و تولد در خداوند هدایتمان کند... ادامه دارد
منبع: کتاب جریان هدایت الهی
نظر دهید