استاد ایلیا «میم» رام الله

آلوده نفاق نشوید و از نفاق بپرهیزید. منافق بر ضد احد واحد عمل می‏کند پس در خود پاره پاره می‏شود. منافق از کافر هم بدتر است. روح منافق از هم گسیخته و ضربه نفاق بیش از هر کس دیگری و پیش از آن، اول بر خود او وارد شده...

منافق، ریاکار و دروغ‏گوست. اما هر دروغ‏گویی منافق نیست. دروغ منافق برای جدا کردن و تفرقه انداختن است. برای مرگ و تخریب است. از آنجا که درون او پاره پاره است او مشتاق است که در بیرون خود هر چیزی را پاره پاره و از هم جدا کند. عیب‏جوست اما برای اصلاح، عیب‏جویی نمی‏کند. او برای ویران کردن و نه ساختن، به عیب‏جویی مشغول است. انتقادش مخرب است. مدام در جستجوی عیبهاست. عیبها را، عیب دیگران را و نه عیب خود را، بزرگ جلوه می‏دهد و خوبیهای آنها را تا آنجا که می‏تواند نادیده می‏گیرد یا کوچک‏ نمایی می‏کند و درباره خود، عکس این رفتار می‏کند. بر انتشار جریان نفاق اصرار می ‏ورزد و نمی‏تواند از تفرقه در بین دیگران دست بکشد. منافقان بر ضد صالحان اند. پس وجود آنها را تحمل نمی ‏کنند و پیوسته در صدد حمله به صالحان ‏اند. منافق برای حکومت کردن تفرقه نمی‏ اندازد موضوع برایش حیاتی‏ تر از حکومت کردن است. او برای زندگی کردن به تفرقه دست می‏زند و زندگی خود را عملاً وابسته به آن می‏داند...

کلام و عمل و اندیشه ‏های منافق پر از تناقض است. خائن و خیانت‏ پیشه است و مرگش در وفاداری. او حتی به خود هم خیانت می ‏کند. اگر از فرصتی بتواند استفاده کند و سوءاستفاده، دومین را انتخاب می‏ کند. همه چیز را آشفته می‏کند و در آشفتگی، نقشه ‏های خود را پیش می‏برد. همه چیز را تحریف می‏کند و چیزی تحریف نشده در زندگی او وجود ندارد. منافقان آنچنان مسیح (ع) را تحریف کردند که او را شیطان و فرزند شیطان و کافر نامیدند. به رسول خدا (ص) دروغ بستند که جادوگر و افسونگر و دروغگوست. علی (ع) را چنان بدنام کردند که تا سالها بعد از شهادتش، لعن او از مستحبات شمرده می‏شد و چنان تصویر وحشتناک و دروغی از اهل بیت (س) به مردم زمانشان نشان دادند که بسیاری از وحشت، دروغ را تصدیق کردند و راستی را تقبیح نمودند... منافق در امانت خیانت می‏کند و با راستی و درستی بیگانه است و آنرا از آنجا که خود از آن محروم است، در هیچ کس دیگری باور ندارد. امروز بله می‏گوید و فردا نه. خلاف وعده خود عمل می‏کند و مدام قول خود را می‏شکند. در پیش روی ‏ات تعریف تو را می‏کند و به دوستی ‏ها ادعا می‏کند و به محض آنکه در پشت سرت قرار گرفت، دست به خنجر می‏شود و تا آنجا که بتواند چهره ‏ات را زشت و منفور می‏کند. منافق حیا ندارد و زمانی که تهاجم خود را علنی می‏سازد بی‏حیایی و بی‏شرمی او را خواهی دید. غیرت و شجاعت در او نیست و اگر هست تظاهری تو خالیست که با اولین تکان، خود را نشان می‏دهد. او موافق مخالف است. در بیرون موافق تو اما در درون مخالف تو است. کارش پرورش کینه و دشمنی و جدایی در دل خود و دیگران است. به هیچ کس رحم نمی‏کند حتی به عزیزان خود و به خود. او عزیزی ندارد زیرا محبت، روح او را لمس نکرده. با تو دوستی می‏کند و بر ضد دشمن‏ات موضع می‏گیرد اما در همان زمان با دشمن ‏ات هم‏قدم است.

 نباید به ظاهر او اعتماد کرد. ممکن است در ظاهر اهل خدا یا اهل اخلاق و صلح و دوستی باشد. نشانه ‏هایش را ببینید. شاید منافق بظاهر فریبکار نباشد اما همه را برای امیال پست خود فریب می‏دهد. بظاهر حق را می‏پذیرد اما در باطن خود هرگز نپذیرفته است و اینرا در اولین فرصت ممکن آشکار می‏کند. ظاهر او باطن ‏اش را نقض می‏کند و در مقابل آن قرار دارد. همین شکاف عمیق است که او را از قوت باطن و نور یگانه درونی محروم ساخته است. شاید بسیاری از مردم خطا کنند اما خطای منافق دانسته است؛ او می‏داند و خطا می‏کند، می‏تواند خطا نکند و خطا می‏کند. می‏داند که تحریف می‏کند و تحریف می‏کند. پلیدی و تاریکی نفاق را درک می‏کند اما با اینحال در آن ساکن است و زندگی می‏کند...

از دنباله کتاب تعالیم حق