استاد ایلیا «میم» رام الله

«روح خود را به هر یک از بندگانم که بخواهم می‌دهم تا لا اله الا الله را اعلام دارند وبگویند از من بترسید»    (نحل:۲)

- خداوند می‌فرماید به هر یک از بندگانم که بخواهم روح خود را می‌دهم. او نمی‌گوید روح ام را تنها به پرهیزکاران و با تقوایان می‌دهم. نمی‌گوید روح ام را تنها به انسان‌های بزرگ می‌دهم. پس آیا روح خداوند اختصاص به انسانهای بسیار با تقوا ندارد؟ و طبق آخرین وعده خداوند، روح خدا ممکن است به هر کسی داده شود؟ اما روح خدا به هر کسی داده شود او از صالحان خواهد بود. (۱)
- او شرایطی را برای دریافت روح الهی تعیین نمی‌کند مگر آنکه یک شرط و آن این است که بندة خدا باشد پس دریافت روح الهی به یک اصل وابسته است: بندگی و این یعنی تسلیم بودن. خداوند روح خود را به کسی می‌دهد که خود را به خداوند تسلیم کرده است. کسی که بندة خداست حتی اگر بنده بی گناه خدا نباشد؛ کسی که بنده خداست نه بندة این و آن. نه بندة مردم و نه دنیا و اوهام. او روح خود را به هر یک از بندگانش که بخواهد می‌دهد حتی اگر این بنده بنده‌ای بی گناه نباشد. حتی اگر بنده‌ای ضعیف و دردمند باشد. بنده تسلیم ارباب خویش است و بنده خدا تسلیم خداست. حتی اگر در تسلیم خود چندان موفق نباشد. بنده می‌خواهد و سعی می‌کند مطابق خواست خدا زندگی کند و موافق انتظاری که خدا از او دارد رفتار کند اما معلوم نیست که تا چه اندازه موفق است. اینها مهم نیست که آن بنده چگونه است و چه ویژگی‌هایی دارد. همین که تسلیم خداست کافی است حتی اگردر تسلیم خود توفیق نیافته باشد. مهم اینست که خداوند او را انتخاب کرده باشد زیرا می‌فرماید هر که را که بخواهم؛ بنابراین حتی قضاوت‌های انسان هم دربارة خودش در برابر نظری که خداوند متعال دربارة او دارد، ناچیز و بی‌مقدار است. وقتی خدا بخواهد که روح خود را به بنده‌ای بدهد که هیچ‌کس درباره او چنین حدسی نمی‌زند حتی خود آن شخص، چه کسی می‌تواند جلوی خداوند را بگیرد و مانع از انجام ارادة او شود. اگر خدا بخواهد که روح خود را به یک انسان غیر مسیحی یا غیر مذهبی بدهد چه کسی می‌تواند مانع این کار شود؟ مسیحیان می‌گویند که روح القدس فقط به ایمانداران مسیحی تعلق دارد مگر روح القدس مطابق فرمول و اسم و رسم عمل می‌کند. آیا انبیاء دیگر، پیشوایان دین، بزرگان ادیان دیگر مانند بودا و بوداها، حکما و مقدسین بزرگ شرق، لائوتزو، کریشنا و بسیاری دیگر از روح القدس بی بهره بودند؟
- برخی از مذهبیان ادیان دیگر هم می‌گویند فقط ما ممکن است از آن روح برخوردار شویم پس این همه هنرمندان و نوابغ و حکمای بزرگ که هر یک از سویی و به اندازه‌ای از روح الهی بهره‌مند شده‌اند را چگونه می‌توانید توجیه کنید. (۲)
- ولی به یاد داشته باشید که ادعای هر کس را که مدعی برخورداری از روح الهیست نپذیرید. درست است که خداوند روح خود را به سادگی به انسان می‌دهد اما در عمل، این اتفاقی نادر است و از میان هزاران هزار، شاید تنها شامل حال یک نفر شود آن هم در اندازه‌ای محدود. هر کسی که گفت من از روح الهی برخوردارم ادعایش را قبول نکنید زیرا برخورداری از روح خدا نشانه‌های بسیاری دارد... در اینجا خداوند تجسم بخشی لا اله الا الله را بعنوان نشانة آن ذکر می‌کند. این یعنی وجود چنین فردی تجسمی از یگانگی است. تعلیم او دربارة یگانگی است. راه او یگانگی است و یکی و یگانگی و یکتایی در همة وجوه زندگی او آشکار است. او دارای هفت نشانة قدرت یگانگی است. هفت قدرت و نور و شعوری که عصاره نور و قدرت همة عالم است. او مبلغ کسی نیست مبلغ چیزی نیست مگر مبلغ خدا؛ مبلغ یگانگی و مبلغ یگانه خداوند زنده عالم. همه چیز او برای یکی و دربارة یکی و در ارتباط با یکیست. حضورش تجسم یکیست و خودش یکپارچه است. همة زندگی او ترجمه و تفسیر لا اله الا الله است. همة حرکات او یک معنا داشته و دارد: انکار همة خدایان دروغین و اعلام حقانیت یک خدای حقیقی. پس اگر مدعی داشتن روح خدا بود ببینید آیا او تجسم بخش یگانگی است. آیا او یگانه است. آیا نشانه‌های هفتگانه یگانگی را، تابش‌های هفت طیف نور را داراست … آیا وجود او بیانگر عظمت و جلال خداست زیرا خداوند در ادامه می‌فرماید «تا بگوید پس از خدا بترسید» آیا آنکه مدعی است توانسته است با آشکار ساختن بزرگی خداوند، ترس از او را، ترس از دوری او را، ترس از گناه کردن را و ترس از محرومیت الهی را سرایت دهد... (۳)
«روح خدا را بیآب و از آن برخوردار شو. بدون روح خدا هیچ نوری روشنی نمی‌بخشد، هیچ علمی هدایت نمی‌کند و هیچ راهی به بالا رفتن نیست و در این زمان روح خداوند آماده است که خود را بر هر کس که توان و ظرفیت تجربه او را دارد، آشکار کند و بر هر که پذیرای اوست ببارد. خداوند متعال در زمانهای مختلف به انسان وعده داده است که روح خود را در او می‌ریزد و با روح خود در انسان حلول می‌کند.»     

برگرفته از کتاب تعالیم حق (الاهیسم - جلد دوم) ـ اثر ایلیا «میم»

[1] اكثر مسيحيان،‌ بهره مندي از روح القدس را مخصوص مسيحيان مي‌دانند و هر فرقه مسيحي، آن را مختص به خود مي‌داند. ( و)