علم تفکر زیرساخت اصلی دانایی و هوشمندی انسان است... درواقع میتوان گفت که علم تفکر تکنولژی هوشمندی و روشهای دانایی است و این موضوع تأثیرات بسیار تعیین کننده و اساسی خود را در حل مسائل (جدای از مقوله اطلاعات) بجا میگذارد. از این دیدگاه، با تحلیل شخصیت معلم بزرگ، ایلیا «میم» به نتایج جالبی برمیخوریم که به نوعی میتواند نمایانگر ابعادی از این تکنولژی هوشمند باشد...
کشتی نجات
انسان در دریای پر از امواج این دنیا رها شده. قایق کوچکش شکسته. این قایقران نابلد، دیر یا زود، بالاخره غرق شده و نابود می‌گردد.
در دریایی رها شده که پر از خطرات هلاک‌کننده است، کوسه‌ها و صخره‌ها، آبی شور و کشنده (و...) حتّی اگر بر فرض از یکی از این خطرات هم جان سالم به در ببرد، با خطر بعدی هلاک می‌شود. لحظه به لحظه نیروی او کمتر شده و به مرگ نزدیکتر می‌شود. با هر موجی بالا می‌رود و پایین می‌آید. بی‌اراده و بی‌اختیار، بازیچهٔ امواج دریا گشته.
گرسنه و تشنه، در حال نابودی، در وسط دریا...
امّا وقتی خوب توجه می‌کند، کشتی بسیار بزرگی را در نزدیکی خود می‌بیند. از کشتی ریسمانی آویزان است که به درون آب افتاده، کشتی به سرعت در حال حرکت است، لکن به آرامی از کنار او می‌گذرد.
او دو راه در پیش دارد. یا به «ریسمان الهی» چنگ زند و به کشتی نجات وارد شود یا اینکه این امکان را به گمان‌های مختلف ندیده می‌گیرد...
متأسفانه زمان زیادی برای تصمیم‌گیری وجود ندارد، زیرا کشتی به سرعت از کنار او می‌گذرد، تنها این کشتی عظیم است که به ساحل، به آنجا که زندگی شاد و آرام و خانهٔ اصلی در آن است می‌رود. باد و طوفان و موج‌ها هیچ اثری بر پیکر این کشتی عظیم ندارند. پس در دریا و در این طوفان هلاک‌کننده، تنها همین یک کشتی، راه نجات است. اگر لحظه‌ای دیر بجنبد، امکان نجات یافتن، امکان بازگشت به ساحل شاد و آرام را از دست می‌دهد. برای نجات یافتن باید ریسمان را محکم، بسیار محکم بچسبد و به هیچ قیمتی آن را رها نکند، به هیچ قیمتی زیرا «این ریسمان تنها راه یافتن زندگی است.»
لیکن بسیاری از این رهاشدگان در طوفان، راه دوم را بر می‌گزینند. کشتی در کنارشان است و در حال گذر، امّا نسبت به آن بی توجهند، طوفان مرگبار دریا را به چشم بازی تماشا می‌کنند ولی لحظه‌ای که به خود می‌آیند و می‌بینند این طوفان، این امواج خروشان، نابود می‌کند و بازی نمی‌دهد، تازه به فکر کشتی نجات‌دهنده می‌افتند. امّا افسوس که دیگر دیر است زیرا کشتی بسیار دور شده. سرانجام این گروه، نابودی، هلاکت و غرق شدن است...
به زندگی خود توجه کنید. این کشتی از زندگی طوفانی همه، عبور خواهد کرد. این کشتی، تعالیم الهی، فرامین و قوانین الهی است. ریسمان، دست هدایت‌کننده و بیدارکننده است. ناخدای آن، روح خداوند متعال است. در ساحل، خالق مهربان، او که زیباییش روح را به پرواز در می‌آورد، او که سرچشمهٔ آرامش، لذت و شادی است، در انتظار شماست. خانهٔ او در ساحل برای تک‌تک شما مهیا است. خانهٔ او رستگاری و خوشبختی است، آزادی و رهایی جز در حضور او و با اتصال به او میسّر نمی‌شود...
مراقب باشید، زیرا کشتی نجات از کنار شما نیز در حال گذر است، به اطرافتان نگاه کنید، به شما نزدیک است اگر تأخیر کنید، به سرعت راه خود را می‌پیماید و دست‌نیافتنی می‌شود. شاید هم از کنارتان عبور کرده و دیگر دستیابی به آن میسّرنیست، امّا بدانید که راه خداوند برای عاشقان و مشتاقان او همیشه باز است...
ادامه دارد
منبع: کتاب جریان هدایت الهی
نظر دهید