استاد ایلیا «میم» رام الله

به روایت یکی از شاگردان قدیمی استاد

دربارهٔ مذهب برداشت من این است که ایلیا بخش اعظم تأکید خود را به باطن دین و معناگرایی در دین گذاشته بود. در مقطعی که شدیداً حزب اللهی بود آنقدر به حدود شرعی اعتقاد داشت که چند بار می خواست...

حتی دوبار شاهد بودم که در آن مقطعی که او غرق در اندیشه های مذهبی و حزب اللهی بود، برای دو نفر حد شرعی معلوم کرد و خودش هم اجرا کرد اما بعدها از او می شنیدم که اجرای دقیق و کامل حدود را شاید مربوط به زمان پیامبر اسلام (ص) و امام معصوم می دانست.

اما اسلامی که در سالهای اخیر از آن حرف می زد یک اسلام میانه رو بود. اسلام زنده، فعال و پاسخگو. اسلامی که نرم و انعطاف پذیر است. اهل تساهل و تسامح است. سخت نمی گیرد و آسان می گیرد. ایلیا به اسلامی معتقد است که ادیان و فرهنگهای دیگر را هم قبول دارد و برای آنها حق حیات قائل است. او به اسلام صلح طلب اعتقاد دارد. اسلامی که مسائل را با تدبیر و تفکر و تحقیق حل می کند نه با زور و خشونت و فرمان. اسلامی که بقیه را کافر نمی داند. اسلامی که ستون اش بخشندگی و مهربانی است. متحجر و منجمد نیست. همان اصول ۱۴۰۰ سال قبل را دارد اما براساس روز تعریف و تفسیر می شود. دائماً به روز می شود، با شرایط مختلف متناسب می شود و حالتی غیرخشک و غیرمرده دارد. بلکه حساس است. واکنش نشان می دهد. اسلامی که معلم ما از آن می گفت اسلام متعادل و معقول بود. هماهنگ با زمان است. سیاست آن را دنبال می کند اما آن سیاست را دنبال نمی کند. غیر اجباری و غیر زورگوست. متکی به دانش و خرد است نه خشونت. اسلامی که ایلیا از آن حرف می زد نه افراطی است نه تفریطی. خودبین و خودخواه نیست بلکه همه را و همهٔ شرایط را و همهٔ امکانات را می بیند. او در این سالها با وجود آنکه هرگز ادعایی مذهبی نداشت یا حتی مدعی نبود که اسلام را می شناسد اما از اسلامی می گفت که همهٔ حرفها را می شنود و به بهترین آن عمل می کند. اسلامی که برپایهٔ بسم الله الرحمن الرحیم، بر اساس محبت و بخشش است و به این آسانی ها کسی را محکوم نمی کند. اسلامی که اهل توطئه کردن نیست و اندیشه های دیگر را با توطئه و حقه و نقشه از کار نمی اندازد... و همهٔ ما که می دانستیم اهل افراط و تحجر نمی توانستند چنین اندیشه هایی را تحمل کنند و بلکه مرگ خود را در این اندیشه ها می دیدند، هر روز منتظر توطئه ای جدید از جانب آنها بودیم. آنها هر روز نقشه ای شوم را برعلیه ایلیا طراحی و اجرا می کردند. سال ۷۹ یک بار نوارهای صوتی و فیلم های مربوط به درس های ایلیا را مونتاژ کردند و برای تهدید نسخه ای را فرستادند با این پیام که اگر این روال را متوقف نکنید آن را در سطح وسیع تکثیر می کنیم. برای او داستان سازی می کردند و به او تهمت می زدند. شایعه درست می کردند. او را بدعت گذار و ملحد می خواندند و سعی می کردند زمینه های برخورد را با او فراهم کنند. ما منتظر بودیم تا او به هر طریق ممکن بی آبرو و بی اعتبار شود چون این شیوه، در جامعهٔ ما به یک الگو تبدیل شده بود و اتفاقاً تهاجم ها و برخوردهایی که محتوای اصلی آنها این بود، بارها و بارها تکرار شد اما بعد از هر تهاجم، استقبال مردم بیشتر و بیشتر می شد.