استاد ایلیا «میم» رام الله

در برخورد با چیزها سئوال کن یعنی چه و مفهوم را بیاب. و اینگونه جریان شناخت باطنی را در زندگی‎ات پدیدار کن. برای یافتن معنا تلاش کن آنگاه حتی اگر معنا را پیدا نکنی معنا تو را می‎یابد.
شناخت مانند دانه‎ایست که پوست آن صورت است و مغز آن معنی. پوسته را بشکن و مغز را بخور. به باطن امور توجه کن و آنرا بفهم در این حال رابطة باطن تو با باطن هستی برقرار می‎شود و جریانی زنده میان این دو برقرار می‎گردد.
به آنچه مواجه می‎شوی گوش کن، به اعماقش گوش کن، بفهم که چه می‎خواهد بگوید. به پشت پرده‎هایش نظر افکن و ببین او کیست و منظورش چیست؟ به صورت‌ها اکتفا نکن و سیرت‌ها را نگاه کن. از بیرون چیزها بگذر و به درون چیزها برو.
اول از مهم‌ترین امور شروع کن و آن‌ها را به فهم برسان. از خودت و از ضروری‎ترین ابعاد زندگی‎ات شروع کن. از کلامت که اثری تعیین کننده بر سرنوشت تو دارد. از اندیشه‎ها و بینش‎های بنیادی. از عادات و اعمال و روابط. از قالبی که در آن هستی و نقشی که در اجتماع و خانواده‎ات پذیرفته‎ای. از آنچه در زندگی‎ات به کرات تکرار می‎شود. اول به سراغ تعیین کننده‎ترین عوامل زندگی‎ات برو. به اصل‎ها بپرداز و فرع‎ها را کنار بگذار. به حساس‎ترین امور توجه کن و مفهوم آن‌ها را بیاب. این فهم خودبخود اثر خواهد کرد. شاید به آهستگی اما اثر خواهد کرد. شناخت باطنی محصولات فراوانی دارد و تو به این محصولات شدیداً نیازمندی.
جریان فهمیدن و نه صرفاً نامیدن را شروع کن. مهم شروع آن است. اصراری بر این نیست که حتماً بفهمی چون حتی اگر راه را بروی و نفهمی که این بعید است، جریان تفکر به حرکت خود ادامه می‎دهد و بالاخره تو را به معنی می‎رساند. و گاهی این معناست که بسوی تو می‎آید و بر تو آشکار می‎گردد. وقتی فهمیدی خود را به نرمی با آن متناسب کن. مجبور نکن بلکه به نرمی هماهنگ کن. وقتی متوجه شدی، توجه‎ات را کامل‎تر کن. به فهم‎ات بیفزا تا در موضوع کامل شود. با کامل شدن آن، عبور تو به سرعت رخ می‎دهد و اقتدار تو بر آن به اوج می‎رسد. تا فهم‎ات در موضوع کامل نشده، تا روشنی بدون ابهام حاصل نشده قضاوت نکن و حکم را صادر نکن.
و اگر با وجود کامل نشدن معنی، مجبور به قضاوت شدی، از حکم قطعی بپرهیز و به شاید چنین باشد یا قویاً چنین است اکتفا نما.
بدی و باطل را به شدت انکار و محکوم کن و در این تردید نداشته باش اما بیاد داشته باش که حق و باطل دارای نشانه‎هایی معلوم‎اند.
قضاوت و صدور حکم، جریان فهم را متوقف می‎کند پس خوبتر آنکه هنگامی رخ دهد که دانایی در موضوع، به تناسب شرایط، کامل شده و اگر لزومی به آن نیست چه بهتر که حتی در چنین شرایطی هم از آن پرهیز کنی.
هوشیاری با درد همراه است، درد زایش و تولد و نه مانند رنج پنهانی که در نادانی و جهل نهفته شده. پس اگر هوشیار شدی درد پنهان‎ات آشکار می‎شود و همین درد است که تو را وادار به حرکت و تغییر می‎کند. هوشیاری اجازه نمی‎دهد در خواب و غفلت بمیری بلکه وقتی که تو بیدار می‎شوی و درد را حس می‎کنی، فکر درمان تو را در بر می‎گیرد و به سعی نجات وامی‎دارد. این فهم پرده را کنار می‎زند و زشتی‎ها و بدی‎ها را نشان‎ات می‎دهد. و اگر دیدی وضع خیلی خراب است یعنی دگرگونی‎ها آغاز شده. فکر نکن که بد شده‎ای، بلکه بر بدی آگاه شده‎ای. این‌ها بوده حالا بر تو آشکار گشته.
سعی کن بدانی اما اصرار نه. و اصرار نکن که در این زمان حتماً آنچه را که می‎خواهی بدانی بر تو فاش شود. سخت نباش که می‎شکنی.
معنی لایه لایه است لایه‎های نورانی. چون خود معنا نور است. نادر است که این نور به یکباره در اوج خود آشکار شود بلکه به تدریج شدت نورانیت را می‎توان تجربه کرد. پس انتظار نداشته باش در یک آن، آنچه را که می‎خواهی بفهمی.
بگذار ذهنت در جهت نور یابی فعال باشد. برای اینکار لازم است پیوسته نور را جستجو کنی و آمادة آمدنش باشی. نگذار ذهنت بخوابد. می‎توانی آنرا با سئوال هم بیدار نگه داری.
شاید بعد از مشاهدة خودت بی‎اختیار بگویی وای بر من. و این همان اعتراف است. اگر از آن بیزار باشی و پشیمانی و حسرت تو را در برگیرد پس در حال توبه کردنی. و توبه راهیست برای پاک شدن و تطهیر گشتن. وقتی عمیقاً دانستی که چه می‎گذرد، در چه وضعی هستی و کیستی، همین دانایی گشاینده است و امکان عبور و خلاصی از این وضع را فراهم می‎کند، و تو خودبخود به جانب وضع مطلوب پیش می‎روی. شاید کمی زیاد زمان ببرد و شاید زمانی کم. این به اندازة فهم و شدت قصد تو وابسته است.
خود را به زور و فشار مجبور به فهمیدن نکن بلکه آن فشار و جبر را مشاهده کن تا از آن بگذری.
این تمرین را با حفظ اولویت‌ها با هر چیزی که با آن مواجه می‎شوی ادامه بده. بعد از استمرار آن که به اشباع منجر می‎شود، این جریان خودبخود ادامه می‎یابد. تو خودبخود معانی چیزها را می‎دانی و خودبخود باطن امور را می‎فهمی.
و هر چه ظرفیت تو بزرگتر می‎شود، امکان دریافت نور بیشتری فراهم می‎گردد و به آشکاری آن نور مادر که سرچشمهٔ همة نورهاست نزدیکتر می‎شوی.
و هم آنچه را که بر تو گذشته است مرور کن و معنایش را به نگاه بیاور. مفهوم آنچه امروز و این هفته و سال‌ها بر تو گذشته است را بازیاب و روند تخریب‎ها را کاهش بده . . .