استاد ایلیا «میم» رام الله

تألیف: پِریا (شباب حسامی)

آیا موضوع عمر طولانی نوح (ع) و کلاً مجموعه مقالات نوح آموز یک دیدگاه غیرعلمی است؟ لااقل تا این شماره اینطور نبوده. در شماره اول چند فرضیه علمی مطرح و در شماره دوم درباره ضد اکسیدان ها بحث شد که یکی از نتایج علمی دانش تغذیه است. شماره سوم هم یک تحلیل نشانه شناسی و استدلالی بود با موضوع هشدار جهانی...

در این شماره به جای ادامه مقاله نوح آموز به درج و تحلیل دو جنبه علمی درباره امکان طول عمر انسان (از دیدگاه ژنتیک) می پردازم تا امکانپذیر بودن درس های زندگی نوح و دستیابی به طول عمر مانند نوح از نظر علمی، واضح تر شود.

این دو خبر، از جمله آخرین اخباری (با موضوع ژنتیک) است که طی روزهای اخیر اعلام شده اند.

یک مرکز تحقیقاتی در آمریکا می گوید: انسان می تواند تا ۱۰۰۰ سال عمر کند.

یک دانشمند آمریکایی (که ریاست این مرکز تحقیقاتی را به عهده دارد) اعلام کرده است که به زودی می توان سن انسان را به ۱۰۰۰ سال افزایش داد. دکتر اوبری دی گری، یک متخصص ژنتیک از دانشگاه کمبریج می گوید که پیشرفت در تحقیقات مربوط به سلول های بنیادین می تواند عمر انسان را تا سن ۱۰۰۰ سالگی برساند. وی معتقد است که جهان علم تنها ۱۰ سال تا تولد یک موش آزمایشگاهی که می تواند دو برابر طول عمر فعلی خود زندگی کند، فاصله دارد.

کشف یکی از ژن های طول عمر

دانشمندان ژنی را کشف کرده اند که می تواند طول عمر طبیعی موش را ۳۰ درصد افزایش دهد. دانشمندان می گویند این ژن نقشی کلیدی را در بسیاری از فرآیندهای مربوط به روند پیری دارد. از آن جا که انسان حامل نسخه کاملا مشابه این ژن است، امید می رود که راهی برای افزایش طول عمر در انسان یافت شود. نام ژنی که در این تحقیقات مورد مطالعه قرار گرفت از یک الهه یونانی ملقب به کلوتو (klotho) که رشته زندگی را می ریسید، اقتباس شده است. موش ها و انسان هایی که حامل نسخه معیوب این ژن هستند، ظاهرا دچار پیری زودرس می شوند. اکنون پژوهشگران آمریکایی نشان داد ه اند که می توانند با فعال تر کردن این ژن، طول عمر طبیعی موش های نر را از دو سال به سه سال افزایش دهند.

البته تاثیر فعال کردن این ژن در موش های ماده به این اندازه قوی نیست. همچنین به نظر می رسد که کلوتو بسیاری از پیامدهای بالا رفتن سن مانند: شکننده شدن استخوان ها، گرفتگی سرخرگ ها و سست شدن عضلات را عقب می اندازد. این موضوع برای محققانی که در مورد علل پیری پژوهش می کنند و هدف عمده آن ها نه ازدیاد طول عمر، بلکه بهبود کیفیت زندگی در سال های پایانی است اهمیت دارد. اما دستکاری کلوتو ممکن است عوارض جانبی ناخواسته ای هم به دنبال داشته باشد. همچنین موش هایی که در این مطالعه طول عمرشان افزایش یافت، از قدرت باروری کمتری برخوردار بودند.

با وجود این کشفها، طلسم سن رسمی انسان، که علم پزشکی مدافع آن است شکسته می شود. درباره خبر علمی «انسان می تواند ۱۰۰۰ سال زندگی کند» چیزی نمی گویم چون خیلی واضح و خوش بینانه است. به موضوع ژن کلوتو می پردازم که در مقایسه با خبر اول، خبری بدبینانه محسوب می شود.

اگر بخواهیم تأثیر ژن کلوتو را، آنطور که در موش ها خود را نشان می دهد، عیناً درباره انسان ها صادق بدانیم می توان گفت که حداقل و در بدبینانه ترین حالت ۳۰٪ به عمر رسمی انسان قابل اضافه شدن است. علم پزشکی می گوید انسان حداکثر ۱۲۰ سال می تواند زندگی کند و ژ ن کلوتو به ما این خبر را می دهد که انسان (در بدبینانه ترین نتیجه گیری علمی) قادر است تاکمی بیش از ۱۵۰ سال زندگی کند. اما باید توجه داشت که دانشمندان نگفته اند که این ژن، در انسان همانطور عمل می کند که (عینا) در موش ها.

بعبارتی ممکن است تأثیر این ژن در طول عمر انسان به جای ۳۰٪، ۳۰۰٪ باشد. همینکه طلسم قفل خیالی عمر رسمی انسان شکسته شده است، خودش نوید خبرهای بزرگ تر را می دهد.

یک نکته جالب تر این خبر، موضوع کاهش قدرت باروری در صورت فعال شدن ژن کلوتو است. نوح با وجود آنکه نزدیک به هزار سال عمر کرد اما در مجموع سه پسر داشت. بعبارتی به ازاء بیش از هر ۳۰۰ سال یک فرزند. بنابراین می توان گفت که این ژن (و ژن های مشابه و همسو با آن) در نوح و پدران او فعال بوده است. از طرفی (به نظرم) یکی از نتایج فعالیت جنسی زیاد و افزایش تولید مثل می تواند کاهش عمر باشد (حالا با اثر معکوس گذاشتن بر ژ ن کلوتو یا از طرق دیگر). در طبیعت هم حیواناتی که فعالیت های تولید مثلی زیادی دارند، عموماً از عمر کوتاه تری برخوردارند. موش ها، خرگوش-ها، قورباغه ها و بعضی از دیگر حیواناتی که دارای فعالیت زیاد تولید مثلی هستند عموماً عمر کوتاهی دارند. حالا به نظر شما، آیا می توانیم از بحث بالا این نتیجه گیری ها را داشته باشیم که چون فعالیت جنسی زیاد به کاهش طول عمر و سلامتی انسان منجر می شود و بنابراین برای افزایش سلامتی و طول عمر، لازم است از افراط در فعالیت جنسی پرهیز کرد؟

فرضیه نسبت معکوس فعالیت جنسی و تولید مثلی در زندگی پدران و پسران نوح هم صادق بوده است. زندگی آنها مؤید این فضیه است. پدران نوح عموماً دارای تعداد فرزندان اندکی بوده اند و بیشتر آنها در سنین بالا صاحب فرزند می شده اند. بعبارتی این افراد دارای کمترین فعالیت جنسی (نه در حد صفر) بوده اند. با نگاهی به طول عمر بعضی از آنها و زمانی که بچه دار شده اند می توانیم بیشتر به صحت این فرضیه پی ببریم. دقت کنید:

آدم (ع) که ۹۳۰ سال زندگی کرد تعداد فرزندانش کمتر از شش نفر بودند یعنی به ازاء هر۱۵۰ سال (کمی بیش از ۱۵۰ سال) یک بچه. از طرفی وقتی که او ۱۳۰ ساله بود صاحب «شیث» شد. انوش پسر شیث در ۱۰۵ سالگیِ پدرش، به دنیا آمد. شیث هم بیش از ۹۰۰ سال زندگی کرد. درباره سایر اجداد نوح هم داستان کم و بیش مشابه است. مهلل ئیل، یارد، متوشاح و پدر نوح، لمک هم همگی دارای عمرهای طولانی، فرزندان بسیار اندک (به نسبت طول عمرشان) و بنابراین فعالیت جنسی کم بودند. منتها استثنایی که در میان پدران نوح وجود داشته است خنوخ نبی است پیامبری بسیار اسرارآمیز که گفته می شود هنوز هم زنده و دارای قالب جسمانی است (بعبارتی عمر او به هزاران سال می رسد). پایان زمینی زندگی این پیامبر که پدر متوشاح بوده با آخرین گزارشی که از ایلیای نبی وجود دارد شبیه است. درباره خنوخ (که بعضی ها معتقدند همان خضر نبی است) اینطور مکتوب است که «خنوخ با خدا می زیست و خدا او را به حضور خود بالا برد و دیگر کسی او را ندید» شرح این موضوع و قضیه خضر و افراد دیگر را یک جایی نوشته- ام و شما هم شرح آن را آنجا خواهید خواند چون تناسبی با این متن ندارد در اینجا وارد آن نمی شوم. ولی یک نکته جالب تر را هم ذکر کنم. خنوخ ۳۶۵ سال زندگی کرد یعنی به تعداد روزهای سال. از طرفی فرزندش در ۶۵ سالگی او به دنیا آمد (برخلاف پدران و فرزندان خود که بچه هایشان عموماً در سنین بسیار بالاتر به دنیا می آمدند) در کتاب مقدس گفته می شود که خنوخ ۳۰۰ سال دیگر هم با خدا زیست. طبق یکی از قواعد نشانه شناسی می توان نتیجه گرفت که خنوخ به تعداد سالهای زمین و تا پایان حیات زمین، زنده خواهد بود.