استاد ایلیا «میم» رام الله

نورخواری یکی از روش های الاهیسم باطنی (روح زایی) است که قدمت آن همچون دیگر شیوه های روح زایی به هزاران سال می رسد. حتی در دانش مدرن هم نوردرمانی به عنوان یکی از روش های پزشکی مکمل به کار می رود با این توضیح که تفاوت های زیادی میان نوردرمانی به معنای مصطلح آن و نوردرمانی الاهیسم (نورخواری) وجود دارد از جمله این که در نوردرمانی رایج تأکید عمده بر استفاده از نور خورشید و نیز اشکال رنگی _ نور خورشید می باشد. اصلی ترین توصیه ای که در نوردرمانی رایج وجود دارد استفاده از حمام آفتاب است اما آنچه در روح زایی با عنوان نورخواری می شناسیم دارای جنبه های بسیاری است که صرفاً یکی از این جنبه ها نورگیری مستقیم از خورشید است. در نورخواری روح زایی علاوه بر نورگیری مستقیم از خورشید، روش های غیرمستقیمِ بهره گیری از خورشید و نیز نورگیری از ستارگان نیز وجود دارد. این مرحله از نورخواری نورخواری ارضی و ظاهری محسوب می شود. استفاده از انواع چیزهایی که نورانی محسوب شده و نور را در خود ذخیره کرده اند می تواند از راه های غیر مستقیم_ برخورداری از نور خورشید و ستارگان باشد. خوردن میوه ها، گیاهان، آب چشمه ها، جوانه گندم و گیاهان دیگر، عسل، روغن های گیاهی و به ویژه روغن زیتون (…) تماس داشتن با خاک، درختان، کوه ها و آب های زنده(۱)(و به طورکلی گشت و گذار در کوه و طبیعت) و هم چنین راهپیمایی در زیر نور ستارگان و در زیر برف و باران(۲) از جمله راه های غیرمستقیم نورخواری ارضی است. سطح دوم نوریافتگی نورخواری سماوی و باطنی است. در این سطح فرد تلاش می کند تا خود را هر چه بیشتر از نورِ درونی بهره مند سازد و نورِ هر چه بیشتری را در درون خود ذخیره نماید. علاوه بر روش تغذیه و تماس های نورانی (به ترتیبی که گفته شد) سطح درونی تر این تماس و تغذیه در حوزه نورخواری باطنی قرار داشته و در این راستا تأثیرات واضح و فاحشی دارد. استفاده از مراقبه های نورانی، اندیشه های نورانی، کلام نورانی و در رأس آن کلمات نورانی که همانا نام های نورانی خداوند است، از شیوه های نورخواریِ باطنی محسوب می شود که در توصیه های کاربردی نورخواری وجود دارد. درباره این روش ها و روش های دیگر نورخواری آنچه گفته شد اشاره گذرایی بود که نیاز به شرح و توضیح کافی دارد و البته این توضیح خارج از ظرفیت این معرفی کوتاه است. اما قبل از خاتمه این گفتار بهتر است برای آشنایی هر چه بیشتر با نورخواری (در روح زایی) چند آموزه مرتبط با آن بیان شود. این آموزه ها برگرفته ای است از تعلیمات ایلیا «میم».

به نور ارضی و ظاهری راضی نشو و از نور سماوی و باطن سرشار شو. آن وقت است که نور خدا، نور زنده و زنده کننده، نور زندگی در تو پدیدار می شود و زندگی می کند. هم از نور خورشید بخور و هم از ستارگان که این نورها یکسان نیستند اما اصل نورخواری را در تغذیه از نور خدا نگاه دار. برای نورخواری، از غذاهای زنده و نورانی تغذیه کن چیزهای نورانی بخور، کلام نورانی بگو و به اندیشه های نورانی بیندیش. پس غذاهای ظلمانی و مرده را که نور را می زدایند و در خود می بلعند ترک کن. چیزهایی که نور را در خود صید کرده اند تو آن ها را صید کن. میوه ها و گیاهان و آب های نور گرفته … (۱)

روح می تواند مانند آسمان صاف و بدون باران باشد و یا اینکه دچار ابرناکی شود و ابر نورانی در آن پدیدار شود و بارش های نورانی فروریزند.(۲)

بدن انسان پر از حجاب های ظلمانی است که جلوی جریان یافتن نور، جلوی ورود نور و تابش نور را می گیرند. این حجاب های ظلمانی خیلی راحت تر از آن طوری که ساخته می شوند از بین رفتنی اند.(۳)

وقتی به غذای خود نگاه می کنید نور را در آن بیابید و ببینید که نور غذا را می خورید. بنابراین هنگامی که تاریکی را در غذای خود دیدید آن را نخورید و به کسی ندهید که بخورد. بگذارید روح های تاریک از آن تناول کنند چون به آن نیازمندند.(۴)

براساس تعلیمات ا. م. ر

شرح و بازنویسی: پِریا