استاد ایلیا «میم» رام الله

زمان بحرانی بود. مردم مایل به حرکت بودند و مرتب می گفتند باید کاری کرد، باید کاری کرد، ولی تاراچیوا جادوگر ایروکوا هیچ اقدامی نمی کرد. او به تنهایی در زیر آلاچیقی ساخته شده از شاخه های درختان در اعماق جنگل نشسته بود. دیگر مردان دهکده در حال رفت و آمد بودند آنها به این سو و آن سو می رفتند، برنامهریزی می کردند و به بحث و گفتگو با یکدیگر می پرداختند. تاراچیوا بههیچکدام از این گفتگوها گوش نمی داد. او در آلاچیق خود راحت آرمیده بود تا راهحلی برای بحران موجود بیابد. اتخاذ چنین روشی برای حل یک بحران بسیار عجیب بنظر می رسد ولی تاراچیوا قبلاً بحران ها و مشکلات دیگری را هم به همین روش حل کرده بود چون او به رؤیاهایش ایمان داشت.

درست چهار زمستان قبل بود که او در مورد این که چگونه و در کجا به شکار گوزن شمالی بپردازد خوابی دیده و به این ترتیب قبیله از یک زمستان سخت و طولانی جان بدر برد. و نیز در تابستان گذشته او روش جدیدی را برای ساختن دام در خواب دید و حالا تقریباً همه شکارچیان قبیله از آن روش استفاده می کردند.

ولی این بحران با بقیه فرق داشت. چون بیگانگان به قبیله آنها آمده بودند. آن افراد پیراهنهای بلند و سیاه می پوشیدند و از خدای جدیدی بنام «مسیح» صحبت می کردند. آنها از مردم قبیله می خواستند که اعتقادات و روش های قدیمی خود را تغییر دهند. البته سربازان سفید پوست هم با تفنگ هایشان در معیت پیراهن های سیاه بودند. بعضی از اهالی قبیله خواهان کشتن و از بین بردن همه پیراهن سیاه ها بودند. عده ای هم گویی توجه شان به این خدای جدید جلب شده بود. البته تاراچیوا خودش حرف زیادی را در این مورد به اعضای شورا نگفت، چون منتظر بود تا کلمات مورد نیاز از ژرفای درونش به غلیان در آید.

همان شب تاراچیوا خوابی دید در این خواب، خواب آفرین بصورت یک کلاغ سیاه بر او ظاهر شد و به او گفت: «نگران نباش، سفید پوست ها نمی توانند مردم تو را به شورانند، حرف های آنها مؤثر نیست ولی شما نباید به آنها آسیب برسانید زیرا در اینصورت تفنگ سربازان همراه آنها تعداد زیادی از مردم تو را خواهد کشت.

روز بعد تاراچیوا در شورا حاضر شد و شرح خواب خود را برای رؤسای قبیله و مردم تعریف کرد. آنها بعد از تبادل نظر و صحبت های زیادی تصمیم گرفتند که از خواب تاراچیوا پیروی کنند. بنابراین افراد قبیله، دیگر به کشیش ها آزار نرساندند و مسیحی هم نشدند. آنها به پیروی از آداب و رسوم قدیمی و آموزشهای شمن های خودشان ادامه دادند.

مدارک تاریخی نشان می دهد که حتی ۱۲۵ سال پس از ورود کشیشان ژوزوئیت به ایروکوا، آنها هنوز قادر به تغییر عقاید این مردم و اغوای افراد قبیله به عدم پیروی از رؤیاهای خود نشده بودند.

ساکنین قبیله ایروکوا خواب هایشان را فراموش نمی کردند. زیرا یاد گرفته بودند که رؤیاهای مستقیم ببینند و آن را مورد استفاده قرار دهند.

دیدگاه روان شناسی نوین در مورد رؤیابینی و خواب آفرینی

به اعتقاد بیشتر مردم امروزی، یافتن «خویشتن متعالی» در سرزمین رؤیاها گویی خیلی عجیب و ناممکن به نظر می رسد. اما در زمان های گذشته مردم رؤیاهای خود را «دیدار با خدایان» می نامیدند. آنها همراه دعا و نیایش از خداوند می خواستند تا خوابی را برای راهنمایی و هدایت آنها بفرستد. آنها بسیاری از تصمیم گیری های خود را منوط رسیدن رؤیایی از جانب خدا می دانستند.

از نظر روانشناسی نوین، خواب ها می توانند فرد را به موفقیتهای زیاد برسانند و رؤیاهای اکثر آن مردم را رؤیاهای مستقیم می دانند و معتقدند تعداد کمی از آنهاقابلیت خواب آفرین شدن داشتند. روانشناسان نوین می گویند که آن مردمان اعتقاد داشتند که خواب آفرین پدیده ای خارج از وجود آنهاست؛ در حالی که خواب آفرین درون فرد است. درواقع خواب آفرین خود فرد است. زمانی که کسی هویت واقعی خود را پذیرفت، خوابآفرین می شود.

روانشناسان نوین کیستند؟

از سال ۱۹۷۱ هشت روانپزشک به ایجاد یک کانون رواندرمانی همت گماشتند و در آن محل بهبررسی و تحقیق در مورد روش های جدید معالجه پرداختند. آنها در آغاز، نظریات و فرضیات، مشخص و بهخصوصی در رابطه با این که چه باید بکنند و چگونه رؤیاها را بهگونه ای متفاوت از دیگر روانکاوان بررسی کنند، در ذهن نداشتند. بلکه روش آنها این بود که موضوعات مختلف را اول بر روی خودشان تجربه می کردند، سپس بهمرور تجربیات و نقطه نظرات را به بیماران خود منتقل می کردند.

بعد از مدتی که کلیه نظریه ها و باید و نبایدهای روان پزشکی را کنار گذاشتند، به این نتیجه رسیدند که نکته مهم این نیست که افراد سعی دارند چه بکنند، بلکه مهم این است که آنها چه کسانی هستند و چه هویتی دارند. پس از آن، آنها به وادی اصلاح و رفع بیماری رفتند، برای این کار اعتقاد به بیماری را کنار گذاشتند و بهجای آن، به بیماران خود آموختند که چگونه زندگی خود را تغییر دهند و خود را متحول سازند.

پس از مدتی آنها موفقیت هایی در کار درمان از طریق رؤیا به دست آوردند و معتقد شدند که به بزرگترین کشف تاریخ روانشناسی دست یافته اند و مدعی بودند که روش ابداعی آنها، یعنی «راه کار خواب آفرین»، به رؤیای مستقیم منجر می شود. خواب دیدن مستقیم یک روش طبیعی برای فرد فراهم می کند تا به وسیله آن بتواند در زندگی کامل تر داشتن، بهخود کمک کند. و از این طریق بتواند هم بر مسائل گذشته و مشکلات قدیمی خود چیره شود و هم از امکانات جدیدی برای دیدن رؤیاهای خود برخوردار گردد.

از نظر علم روانشناسی نوین، خواب دیدن مستقیم و راهکار خوابآفرین، جزو کشفیات این علم محسوب می شود اما بهواقع آنچه آنها یافتند، بازیابی و کشف مجدد پدیده ایست که از آغاز تاریخ و فرهنگ بشر وجود داشته است، قابلیتیست که بهعنوان یک روش جهت کمک به انسان و تغییرات لازم در او، از زمانهای ماقبل تاریخ نیز وجود داشته است.

راه کار خواب آفرین

روانشناسان نوین، «راه کار خواب آفرین» را روشی انقلابی می دانند که قادر است رؤیاها و احساسات فرد را به خدمتش درآورد. درواقع آنها بهوجود یک خواب آفرین (موجودی منفک از فرد) در درون فرد، که او را به خواب می برد، اعتقاد ندارند بلکه خوابآفرین را از فرایندهای روانشناسی می دانند.

به گفته آنها، آیین خوابآفرین پس از ظهور با زندگی فرد تلفیق و ممزوج می گردد، درست مانند حلقه های یک زنجیر که یک به یک ساخته می شوند.

آنها به این نکته اشاره دارند که آیین خوابآفرین حاوی اصول خاص اعتقادی نیست که فرد را ملزم به پذیرش آنها نماید، بلکه حاوی دانشیست که او از تجربیات جدید خود به دست می آورد. آنها تنها راه یادگیری آیین خوابآفرین را تجربه کردن آن دانستند.

عموم مردم بر این باورند که عنصر ویژه ای در درونشان وجود دارد که در ژرفای وجودشان پنهان شده و آن عامل اصلی در خواب دیدن است. این عنصر ویژه، بهعقیده روانشناسان نوین، همان خواب آفرین است که از مجموعه عناصر پنهان در وجود فرد، رؤیاهایی می آفریند تا آن عناصر پنهان را بیدار کند و در واقع داستان رؤیا و شرح ماجرای آن، نقش فرعی دارند.

خواب آفرین کیست؟

از نظر روانشناسان نوین، خواب آفرین برای هیچکس غریبه نیست. او از آغاز کودکی دور و بر همه حضور دارد. مواقعی که کودکی یک مرتبه از خواب می پرد، روی تخت می نشیند و گریه را سر می دهد، با خواب آفرین روبرو شده است. گرچه او می داند که اتفاقی افتاده اما قادر به درک و بروز احساساتش نیست و نمی تواند دانسته های خود را درباره او با دیگران در میان بگذارد، و تا زمانی که مجدداً بهخواب رود و رؤیای دیگری ببیند، آن اتفاق را بهصورت رازی در اعماق وجودش نگاه می دارد.

آنها می گویند که هر کسی همانطور که خواب می بیند، زندگی می کند و بالعکس، آن طور که زندگی می کند، خواب می بیند. همه افراد دارای یک روان درمان شبانه هستند که به آنها در زمینه احساساتشان کمک می کند، روانشناسان نوین به این راهنمای شبانه، خواب آفرین می گویند.

بهطور قطع هر کسی، زمانی که خواب آفرین بهسراغش می رود، از حضور او و کاری که انجام می دهد، آگاه می شود ولی این نکته را باید بداند که خواب آفرین کار چندانی نمی کند، او فقط زندگی شخص را در کامل ترین شرایط، آن طور که می تواند بهترین باشد، نشان می دهد.

ریشه سنت های خواب آفرین را می توان در این آواز سرخپوستی یافت:

بخواب، بخواب

در سرزمین رؤیاها، وجود رشد یافته ات

و خانواده آینده ات را پیدا کن

بخواب، بخواب